Opšti uslovi obavezuju ugovornu stranu ako su joj bili poznati ili morali biti poznati u času zaključenja ugovora.
Iz obrazloženja:
Pobijanom presudom odbijen je prigovor tužene T. M. pa je rešenje o izvršenju Opštinskog suda u Vrbasu poslovni broj Iv. ___/08 od 15. 8. 2008. godine održano na snazi u celosti. Obavezana je tužena da tužiocu nadoknadi prouzrokovane parnične troškove u iznosu od 1.500,00 dinara u roku od 8 dana od dana pravnosnažnosti presude.
Prema stanju u spisu po prigovoru izvršnog dužnika-tužene Opštinski sud u V. je stavio van snage rešenje o izvršenju poslovni broj Iv. __/08 od 15. 8. 2008. godine kojim je obavezana izvršni dužnik da u roku od 8 dana isplati poveriocu "Telekom Srbija" ukupno 7.268,40 dinara sa zakonskom zateznom kamatom, na pojedinačne iznose od 21. u mesecu za prethodni mesec, kao i troškove izvršenja u iznosu od 1.500,00 dinara, te je određeno izvršenje popisom i prodajom pokretnih stvari izvršnog dužnika i zabranom na 2/3 zarade. Parnični sud je odlučujući po prigovoru izvršnog dužnika utvrdio da su tužilac i tužena zaključili ugovor o zasnivanju pretplatničkog odnosa za pružanje usluga mreže javnih komunikacija sistema GSM broj ____ dana 9. 6. 1997. godine. Tužilac je za period oktobar, novembar i decembar 2007. godine tuženu zadužio za iznos od 5.646,85 dinara, što tužena ne spori. Sporan je dug od 1.621,55 dinara za period od januara do maja 2008. godine jer tužena smatra da ne duguje tužiocu za taj period s obzirom na to da je od decembra 2007. godine bila isključena sa "odlaznog saobraćaja". Tužena u spornom periodu nije prigovarala na račune tužioca, niti je tražila raskid ugovora. Tuženoj su usluge tužioca trajno ukinute 4. 6. 2008. godine. Mesečna pretplata za usluge tužioca bila je 300,00 dinara.
Suprotno žalbenom navodu, pobijana presuda sadrži sve elemente potrebne da bi se zakonitost i pravilnost mogla ispitati pa ista nije zahvaćena bitnom povredom odredaba parničnog postupka iz člana 361. stav 2. tačka 12. ZPP-a. Naime, članom 2. pretplatničkog ugovora predviđeno je da se tužena obavezuje da usluge plati prema važećim cenama. Cenovnik usluga tužioca, suprotno žalbenom navodu, priložen je spisima na strani 64.
Odredbom člana 3 pretplatničkog ugovora od 9. 6. 1997. godine propisano je da tužena kao korisnik potvrđuje da je u potpunosti upoznata i saglasna sa opštim uslovima ugovora o pretplati, dok je članom 6. propisano je da se u slučaju jednokratnog otkaza tokom trajanja pretplatničkog odnosa tužena obavezuje da će jednokratno u roku od 8 dana od dana otkaza ugovora isplatiti iznos preostalih mesečnih pretplata uvećanih za pripadajući porez, takse i fiskalne obaveze.
Opštim uslovima u članu 12. propisana je mogućnost da tužilac u slučaju docnje u plaćanju računa ili neuredne uplate, ograniči uslugu obustavljanjem izlaznog saobraćaja ili privremeno ukine usluge.
Imajući u vidu navedeno činjenično stanje, te citirane odredbe, pravilno je prvostepeni sud našao da je tužena u obavezi platiti dug za period od januara do maja 2008. godine, kada joj je prestao pretplatnički odnos, a koji dug u skladu sa pretplatničkim ugovorom i Opštim uslovima čine mesečne pretplate uvećane za pripadajući porez, takse i fiskalne obaveze.
Suprotno žalbenom navodu tužilac je u skladu sa ovlašćenima predviđenim Opštim uslovima obustavio tuženoj uslugu tzv. odlaznog saobraćaja, sa kojom mogućnošću je tužena bila upoznata, jer svojeručno potpisala pretplatnički ugovor u kom je konstatovano da je upoznata i saglasna sa opštim uslovima. Obustavljanje odlaznog saobraćaja od strane tužioca, vrši se u slučaju neredovnog izmirenja obaveza po računima od strane korisnika usluge i isto nije od uticaja na obavezu dužnika da u narednom periodu, a sve do raskida ugovora o pretplatničkom odnosu, izmiruje druge obaveze predviđene navedenim ugovorom.
Shodno iznetom, neosnovan je žalbeni navod da je prvostepeni sud dozvolio raspolaganje tuženom koje je suprotno prinudnim propisima, javnom poretku ili pravilima morala, jer se u obrazloženju presude bavio Opštim uslovima tužioca.
Zakon o obligacionim odnosima u članu 142. stav 3. propisuje da Opšti uslovi obavezuju ugovornu stranu ako su joj bili poznati ili morali biti poznati u času zaključenja ugovora. Dakle, kako su Opšti uslovi shodno utvrđenju prvostepenog suda bili poznati tuženoj, isti imaju obavezujuću snagu i predstavljaju izvor prava.
(Iz presude Višeg suda u Novom Sadu, poslovni broj Gž. 1418/10 od 19. 1. 2012)
